Κάθομαι και σκέφτομαι γιατί δυσκολεύονται πολλοί γονείς να διαλέξουν όνομα για τα παιδιά τους; Μα, είναι τόσο εύκολο! Καθόλου δε δυσκολεύτηκαν οι νονοί του κολεού για να του δώσουν ένα όνομα στα ελληνικά. Το είδαν που είχε όμορφα φύλλα με διάφορους χρωματισμούς και δε το κούρασαν και πολύ. Ωραία φύλλα έχει; Ε, θα το πούμε ωραιόφυλλο.

Τέλος. Αυτό ήταν.

Και το όνομα αυτού: ωραιόφυλλο ή αλλιώς κολεός. Να σας ζήσει, παντάξιος ο  νονός.

Θα ρωτήσεις τώρα, πώς μοιάζει αυτό το ωραιόφυλλο; Τι χρώμα είναι; Δεν μπορώ να σου απαντήσω. Γιατί, πολύ απλά, δεν έχει μόνο ένα χρώμα. Τα ωραία φύλλα του ωραιόφυλλου έχουν χρώμα μπορντώ, πορτοκαλί, πράσινο, λαχανί, κυπαρισσί, ροζ και φουξ. Έτσι, για την αλητεία. Και όλα αυτά τα χρώματα φτιάχνουν όμορφους συνδυασμούς και κυματισμούς και λαχούρια και δε ξέρω και γω τι άλλο πάνω σε κάθε φύλλο του ωραιόφυλλου.

Μπορείς να το φυτέψεις σε ζαρντινιέρες, παρτέρια και γλάστρες, αλλά αν είσαι στη Β. Ελλάδα το χειμώνα δε θα τα καταφέρει. Θα γίνει τουρτουρίνι. Πρέπει να το φέρεις μέσα, στη θαλπωρή. Θα μεγαλώσει και θα γίνει πανύψηλο και φουντωτό. Μη το έχεις εκεί που καίει ανελέητα ο ήλιος, θα τσουρουφλιστεί. Και αν έρθει και η γειτόνισσα να πάρει τα κοινόχρηστα και πει “αχ, κυρά Μερόπη μου, τι ωραίο αυτό!”, πέστηνα ότι θα της φτιάξεις ένα να έχει να πορεύεται.

Άκου πώς: Θα κόψεις ένα κλαδάκι και θα το αφήσεις λίγες μέρες και λίγες νύχτες σε νερό. Μόλις βγάλει ρίζες, φύτεψέ το και πότιζέ το ελάχιστα. Θα έχεις ένα νέο ωραιόφυλλο να το πας στη γειτόνισσα. “Κυρά Ευθαλία μου, σου έφερα το λουλουδάκι σου.”

Τι ωραία που περνάμε στις γειτονιές!