Το καλοκαίρι θέλεις μόνο να την πέφτεις. Να ξαπλάρεις. Να αράζεις την κορμάρα σου, να απλώνεις τις αρίδες σου και να οραματίζεσαι το μέλλον. Θέλεις να είσαι κάπου που θα σε φυσάει το αγέρι, θα σου χαϊδεύει ο ήλιος τα μαλλιά και θα διαβάζεις ανενόχλητος ένα δροσερό μυθιστόρημα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει στον καναπέ ή στο κρεβάτι σου, καθώς πώς θα βρεθεί το αγέρι μέσα στο σαλόνι; Αυτό μπορεί να γίνει μόνο έξω στον κήπο, δίπλα στη θάλασσα, πάνω στο βουνό ή πλάι σε μία ρεματιά.

Εκεί θα κουρνιάσεις σε μία κρεμαστή πολυθρόνα που θα σε αγκαλιάσει γλυκά γλυκά, και θα σε κουνάει απαλά απαλά και θα σε αφήσει να πάρεις και έναν και δύο και τρεις υπνάκους.

Τα κρεμαντζούλια αυτά τα φτιάχνει ο καλός αυτός Άγγλος υγιής και τα πουλάει σε τιμές που δεν τις λες και προσιτές. Αλλά εγώ στα δείχνω, γιατί μπορεί να είσαι τίποτε ματσωμένος και να τα έχεις τα φράγκα και να στάξεις στον Άγγλο υγιή 550 λίρες για το μονό και 1350 λίρες για το διπλό (περιλαμβάνονται τα αφράτα μαξιλάρια – πάλι καλά – αλλά όχι τα μεταφορικά).