Παλιότερα σου είχα πει για τον ιβίσκο, αυτόν που τα λουλούδια του ανοίγουν το πρωί και κλείνουν το βράδυ. Και μετά πέφτουν κάτω τέζα. Είναι λουλούδια – αστραπή. Δε φαντάζομαι να μην πήρες δυο τρεις ιβίσκους ακόμη. Σήμερα, όμως, θα σου πω για τον άλλο τον ιβίσκο: τον συριακό. Έτσι τον λένε. Τον έχεις δει πολλές φορές, αλλά δεν ήξερες ότι είναι ιβίσκος. Να, κοίτα:

Ναι, ντε. Ιβίσκος είναι και του λόγου του. Έχει πολλά θετικά:

• γίνεται γρήγορα σχετικά μικρό δέντρο
• αντέχει στο κρύο, σε αντίθεση με τον άλλο τον ιβίσκο που σε βόρειες περιοχές δεν αντέχει το χειμώνα
• ανθίζει ασταμάτητα από την άνοιξη ως αργά το φθινόπωρο
• βγάζει μωβ ή άσπρα άνθη με κόκκινη βουλίτσα στη μέση
• ε, γενικά, είναι πολύ όμορφο δεντράκι, δεν μπορείς να πεις
• γι’ αυτό και το το χρησιμοποιούν πολύ σε δεντροστοιχίες

Να, κοίτα το και δεντράκι. Καλούτσικο δεν είναι;

Έχει και ένα αρνητικούλι: ρίχνει πολλά λουλούδια, βρε αδερφέ και σου γεμίζει το σύμπαν. Στο λέω, δηλαδή, για να μη βάλεις από κάτω το αυτοκίνητο ή κανα τραπέζι και γεμίσουν ξερά λουλούδια και βρεθείς προ απροόπτου.