Κουφαμάρα νάμπερ ουάν
Όταν έφτιαχναν αυτήν εδώ την αυλή σκέφτηκαν ότι καλύτερα θα ήταν να προνοήσουν για τα φυτά που θα φύτευαν. Και έτσι κράτησαν λίγο χώρο και τον σιγούρεψαν τοποθετώντας ζαρντινιέρες μέσα στα τσιμέντα. Και έτσι έμεινε τρύπα για να βάλεις κανα λουλουδάκι, κανα μικρό θαμνάκι, κανα πανσεδάκι, καμιά πετούνια. Καλή ιδέα, ομολογουμένως, και μπράβο σε αυτόν που το σκέφτηκε.
Καλά όλα μέχρι εδώ. Αλλά, όταν πήγαν και φύτεψαν στις κατά τ’ άλλα μικρές ζαρντινιέρες ολάκερα λεμονοκυπάρισσα, τα ισοπέδωσαν όλα. Πάνε οι μικρές τρύπες που μπορούσαν να γίνουν ολάνθιστα παρτεράκια. Πλέον, θα φιλοξενούν πελώρια δέντρα, τα οποία δε θα χωράν σε λίγο και θα ασφυκτιούν. Και είναι και τόσο κοντά το ένα στο άλλο, που θα πέσει τρελό στριμωξίδι. Κοίτα, κοίτα. Μόλις τα φύτεψαν, και ήδη είναι τεράστια για τον χώρο αυτό. Και πίσω ακριβώς είναι ο τοίχος.
Α, μία λεπτομέρεια μπόνους για σένα που σ’ αρέσουν κάτι τέτοια: στις ίδιες ζαρντινιέρες πήγαν και σφήνωσαν και μερικές μολόχες (κοίτα, χαμηλά φαίνονται λίγο τα λουλούδια τους). Έχω πάθει πλάκα. Και εσύ, ε;
Κουφαμάρα νάμπερ του
Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς συνέβη εδώ πέρα. Εδώ που τα λέμε δεν έχω καταλάβει καθόλου. Ένα δέντρο με έναν κορμό ρημαγμένο και έναν κορμό όρθιο. Όλο μαζί το σετ χτισμένο σε ένα υποτιθέμενο τοιχάκι γύρω γύρω. Και δίπλα μία βάση ομπρέλας. Κάτσε, περίμενε, το σόου δεν τελειώνει εδώ…
Πάνω στο δέντρο είναι κρεμασμένη μία κρεμάστρα για παλτούδια. Ένα καλόγερος, όπως τη λένε. Και είναι κρεμασμένη ανάποδα. Δηλαδή, και να θέλει κάποιος περαστικός να κρεμάσει το πανωφόρι του, αυτό δεν είναι εφικτό.
Καινούριο συκώτι κάναμε πάλι, που λέει και η φίλη μου η Θεοδώρα.
Προηγούμενο