Η παπίτσα μύρισε προχτές ανθισμένη φρέζια και της ήρθαν στο μυαλό αναμνήσεις από την πολυτάραχη παιδική της ηλικία. Τότε που το ποδήλατο είχε γράψει άπειρα χιλιόμετρα και η μερέντα ήταν ακόμη σε σκούρο καφέ κουτάκι με λευκό καπάκι. Τότε που οι μέρες κυλούσαν ξέγνοιαστα και η μία γιαγιά μου μου έπλεκε μάμπολλα αφράτα πουλόβερ και η άλλη γιαγιά μου  έβλεπε κάθε μεσημέρι την “Καρολάιν” και έπλεκε βελονάκι. 

Οι φρέζιες, λοιπόν, είναι αυτή την εποχή ανθισμένες. Είτε έχεις ήδη φυτέψει βολβούς φρέζιας από το φθινώπορο, είτε τις βρίσκεις να πωλούνται ανθισμένες σε γλαστράκι αυτή την εποχή. Δε μπορείς να αντισταθείς στο μοναδικό παλιομοδίτικο άρωμά τους. Αν ανθίσουν στη γλάστρα σου, μπορείς να κόβεις το κλαδάκι με τα λουλούδια και να το διατηρήσεις για μερικές μέρες σε ένα βάζο μέσα στο σπίτι. Θα μοσχοβολίσει όλο το σαλόνι σου.

Άλλο ένα φυτό που σίγουρα είχε η γιαγιά σου ή η μαμά σου στον κήπο ή στις γλάστρες της είναι το σκυλάκι. Γουφ γουφ. Το καλό μας το σκυλάκι δεν παρουσιάζει κάνενα πρόβλημα. Θα μεγαλώσει, θα ανθίσει, θα ρίξει σπόρο, την επόμενη χρονιά θα δεις και τα παιδάκια του να μεγαλώνουν παραδίπλα. Οικογένεια Χωραφά ένα πράγμα. Το χειμώνα δε θα παγώσει όσο κρύο κι αν κάνει. Το βρίσκεις κι αυτό στα μαγαζιά με λουλουδάκια. Είναι εκεί, σε περιμένει. Κουνάει την ουρά του από τη χαρά του.