Σήμερα έχεις δουλειά να κάνεις. Να κλαδέψεις τον πάπυρο που έχεις. Σίγουρα μετά από τον χειμώνα ο παπυρούλης (από δω και στο εξής αναφέρεται ως “Ρούλης”) έχει γεμίσει πολλά ξερά καλάμια και η εικόνα του είναι ένα μάτσο χάλια. Κάπως έτσι μοιάζει μάλλον και ο δικός σου. Στο μεταξύ θυμήσου πώς είχαμε φτιάξει από έναν πάπυρο, εκατοπενήντα άλλους παπυρους.

Μην μου στεναχωριέσαι. Ο Ρούλης σου είναι ολοζώντανος, δεν ξεράθηκε, δεν πάγωσε, δεν είναι για πέταμα. Είναι το σύνηθες αποτέλεσμα  μετά από τον χειμώνα. Αν προσέξεις, κοντά στο χώμα βγαίνουν ολόφρεσκα φύλλα, που μόλις τώρα αρχίζουν και ξεδιπλώνονται. Άρα, τι πρέπει να κάνεις; Να κλαδέψεις όλα τα ξερά καλάμια, και να κρατήσεις μόνο τα νεογέννητα φρέσκα. Αν προσπαθήσεις να την κάνεις τη δουλειά αυτή με ένα κλαδευτήρι, θα σου πάρει πολύ ώρα και θα δυσκολευτείς να δουλέψεις μέσα στα πυκνά καλάμια.

Γι’ αυτό πάρε ένα μεγάλο μπορντουροψάλιδο, ώστε να απομακρύνεις το μεγαλύτερο μέρος του ξερού τμήματος με ένα μόνο “χραπ”. Επ! Πριν ξεκινήσεις, θυμήσου να απομακρύνεις τα σωληνάκια του αυτόματου ποτίσματος, αν υπάρχουν, αλλιώς θα τα εξαφανίσεις κι αυτά κατά λάθος.

Άνοιξε το ψαλίδι σου, και κόψε με μία ή δύο κινήσεις όλα τα καλάμια μαζί, σε ύψος που να μην ενοχληθούν τα φρέσκα βλαστάρια.

Νάτος ο Ρούλης φρεσκοκουρεμένος. Δώστου μια φάπα στο σβέρκο.

Μετά, και αφού έχει ανοίξει ο χώρος για δουλειά, μπορείς να κοντύνεις όλα τα ξερά και να τα απομακρύνεις.

Τι θα σου μείνει στο τέλος; Ένας Ρούλης με σχεδόν εξαφανισμένα ξερά καλάμια που του έχουν μείνει όμως όλα τα φρέσκα.

Τα φρέσκα αυτά είναι μόνο η αρχή. Μέχρι να πεις κύμινο, θα έχουν μεγαλώσει αυτά τα φυντάνια και θα έχουν βγει ένα σωρό.