Επειδής είναι Δευτέρα και σε έχει πιάσει μία κατήφεια και έχεις κατεβάσει κάτι μούτρα ίσαμε το πάτωμα και δεν το αντέχεις καθόλου αυτό το πρωινό ξύπνημα, είναι εδώ το Κηπολόγιο να σε σώσει. Να σου δώσει μία ένεση χαράς και χαζομάρας μπας και γελάσει λίγο το χειλάκι σου.

 Δε ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω στη σημερινή φωτογραφία. Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω.

Θυμάσαι τους σφηνοφοίνικες και τα σφηνολέιλαντ; Κάνε κλικ να τα θυμηθείς ή να τα γνωρίσεις για πρώτη φορά. Αφού, λοιπόν, τα θυμάσαι, δες τώρα τι άλλο σου επιφυλάσσει η μοίρα. Σου έχω ετοιμάσει δύο νέα είδη: τη σφηνοελιά και τα σφηνοτσίκας. Η ελιά, όπως προφανώς ήδη γνωρίζεις αν έχεις κάνει μία γρήγορη βόλτα στην ελληνική ύπαιθρο, γίνεται ένα μεγάλο δέντρο με ένα χοντρό κορμό και μεγάλα κλαδιά και πλατιά κόμη. Η ελιά όλα αυτά.

Από την άλλη το τσίκας είναι ένα φοινικοειδές που έχει γίνει πολύ της μοδός τώρα τελευταία. Και αυτό από τη μεριά του όταν μεγαλώσει και πάει τρίτη λυκείου έχει ένα μεγάλο κορμό και τα φύλλα του είναι πελώρια και βγαίνουν ακτινωτά και προς τα έξω. Δηλαδή μιλάμε για κάτι που φτάνει στο σύνολο η διάμετρός του περίπου το μέτρο σε κανονική ανάπτυξη εδώ στο Ελλάδα. Αλλού γίνεται πιο μεγάλο. Και έχει και όγκο, και τσιμπάν οι άκρες των φύλλων του.

Τέλος, η τούγια είναι κι αυτή θάμνος μεγαλοπρεπής και με λαμπρή καριέρα αν φυτευτεί σε κανονική γλάστρα, να χωράει τουλάχιστον.

Και σχολιάζω και το εξής:

• η ελιά είναι ένα μεσογειακό είδος που ευδοκιμεί δίπλα στη θάλασσα και σε χαμηλά υψόμετρα.
• το τσίκας είναι ένα είδος που ευδοκιμεί σε τροπικά και ζεστά κλίματα. 
• η τούγια είναι κωνοφόρο που ευδοκιμεί στο βουνό. 

Έχοντας όλα αυτά υπ’ όψη τους οι ιδιοκτήτες του παρακάτω μπαλκονιού αποφάσισαν να φυτέψουν σε μικρές ζαρντινιέρες, ΣΕ ΜΙΚΡΕΣ ΖΑΡΝΤΙΝΙΕΡΕΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ, και τα τρία παραπάνω είδη: τροπικό, μεσογειακό και βουνίσιο. 

Συνδυάζεις βουνό, θάλασσα και Μαλιμπού σε λίγες μόνο ζαρντινιέρες. Και χωρίς να κουνηθείς από την Καλαμαριά. Διαστημικό;