Σίγουρα έχεις συναντήσει πολλές φορές την καλαγχόη στο διάβα σου και είπες “αχ, τι γλυκούτσικο που είναι αυτό το φυτάκι; Από πού το πήρες; Πώς το λένε;” Και σου απαντάνε κατά 99% ότι το αγόρασαν από εκείνο το μαγαζί με τα έπιπλα που τα συναρμολογείς μονάχος σου. Καταλάβες εσύ. Αλλά εσύ δε θα χρειαστεί να αγοράσεις έτοιμο φυτό, γιατί πολύ απλά μπορείς να το φτιάξεις μόνος σου. Και όχι ένα και δύο.

Άπειρα.

Αλήθεια είναι ότι ίσως χρειαστεί μία φορά να αγοράσεις μία καλαγχόη, γιατί σου είναι απαραίτητο ένα αρχικό φυτό το οποίο θα κλαδέψεις και θα πάρεις τα μοσχεύματά σου. Από την άλλη, βέβαια, εδώ που τα λέμε, δεν είναι κακή ιδέα να κόψεις ένα μοσχευματάκι από το φυτό κάποιου φίλου, κάνοντας και τον έξυπνο: “Να κόψω ένα μόσχευμα από την καλαγχόη σου;” Ντόιγκ! “Μα, δε διαβάζεις Κηπολόγιο; Η παπίτσα μας είπε πώς να φτιάξουμε πάμπολλες καλαγχόες.” Και θα σου απαντήσει ο άλλος: “Α, έτσι το λένε αυτό το φυτό; Κόψε μωρέ, αλλά μη το αφήσεις και καραφλό. Η πεθερά μου μας το είχε φέρει και θα το δει η γυναίκα και θα έχουμε άλλα μετά.”

Παίρνεις, λοιπόν, το κλαδευτήρι σου και καραφλιάζεις τις υποψήφιες καλαγχόες. Δεν είναι τίποτε, μην ανησυχείς: θα ξαναβγάλουν φρέσκα φυλλαράκια ευθύς αμέσως. Κόψε ό,τι καταλαβαίνεις αρκεί τα μοσχεύματα να έχουν σίγουρα μήκος 10-20 εκ.

Αφού τα κόψεις, στο κάθε κλαδάκι κόψε τα περισσότερα φύλλα και άφησε μόνο μερικά στην κορυφή, 3-4 όχι παραπάνω. Επίσης, μην αφήσεις λουλούδια. Δε τα θέμε τα λουλούδια. Ενοχλάν. Στην προκειμένη περίπτωση θέλεις το κλαδάκι να καταναλώνεις όσο το δυνατό λιγότερο δυνάμεις και να κρατάει την ενέργειά του για να φτιάξει ρίζες.

Ετοίμασε στο μεταξύ τα γλαστράκια όπου θα φυτέψεις τα μοσχεύματα. Ξες, τα γεμίζεις με χώμα, το οποίο πατκώνεις με το χέρι σου να είναι συμπαγές.

Και, να σου έτοιμα είναι τα υποψήφια καλαγχοάκια σου! Τα ποτίζεις να βραχεί όλο το χώμα, αλλά στο μέλλον θα τους ρίχνεις λίγο νερό, αλλιώς θα σαπίζουν τα μοσχεύματα χωρίς να βγάλουν ρίζες.

Να σου ζήσουν, να τα χαίρεσαι, να τα καμαρώσεις όπως ποθείς!!!