Ευτυχώς, έφυγαν τα έιτιζ και πήραν μαζί τους και τις βάτες και τις φούστες λαμπάντα. Άφησαν όμως τα φυτά τους να μεγαλώνουν στα μπαλκόνια μας. Η παπίτσα θυμάται…
Θυμάται τη δεκαετία του ’80 να πηγαίνει οικογενειακές επισκέψεις και την παπιτσομαμά να κουβαλάει πάντα ένα φίκο. Φίκο μπέντζαμιν, φίκο λιράτα ή φίκο ρομπούστα.
-Τάκη, τι να πάμε στους Παπαδοπουλαίους; Μπέντζαμιν δε πρέπει να έχουν. Να τους πάμε ένα μπέντζαμιν;
-Πάρε μωρέ, και να έχουν θα τα κάνουν δύο.
Και πάντα είχαν ήδη ένα. Όπως όλα τα σπίτια είχαν τότε βίντεο.
Άλλη μεγάλη ανακάλυψη της εποχής ήταν το γιούκα. Αυτό ντε, που σου βγάζει το μάτι με τα φύλλα του. Ήταν το φυτό υπερπαραγωγή που εντυπωσίαζε τους πάντες! Έφερνε λίγο από ζούγκλα στο μπαλκόνι. Μετά από τριάντα χρόνια, σήμερα, έχουν ξεμείνει εκατοντάδες γιούκα στα μπαλκόνια, έχουν θεριέψει, έχουν σπάσει και έχουν ξαναπετάξει, αλλά δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Εκεί, ακμαιότατα. Μοιάζουν λες και είναι ενδημικό είδος της κάθε περιοχής.
-Ρε γυναίκα, να το πετάξουμε αυτό το δάσος γιούκα, δε χωράμε πλέον στο μπαλκόνι. Άσε που είναι επικίνδυνο.
-Όχι, Τάκη μου. Αυτό μας το είχε φέρει το ’84 η θεία μου η Μερόπη όταν μετακομίσαμε στο καινούριο σπίτι.
Για πιο ντελικάτες καταστάσεις και πιο κυριλέ επισκέψεις η σινιέ κυρία κατέφθανε στο τσάι κρατώντας μία δράκαινα, μαρτζινάτα κατά προτίμηση.
-Αχ, καλησπέρα χρυσή μου. Σου έφερα μία δράκαινα, ήξερα πως θα σ’ αρέσει!
-Μα είναι υπέροχη! Πέρνα στο σαλόνι, σε λίγο θα ξεκινήσει η επίδειξη τάπερ.
Η παπίτσα δεν σύχναζε σε δημόσιες υπηρεσίες πριν από 30 χρόνια, αλλά πηγαίνοντας τώρα παρατηρεί φυτά ξεχασμένα από τότε. Κάποιος μερακλής τότε τα είχε φυτέψει, τα πότιζε πού και πού, ώσπου βγήκε στη σύνταξη. Αλλά τα σημερινά φυντάνια που κάθονται στο γραφείο του δε τους πολυνοιάζει και αρκούνται στην ευαισθησία της καθαρίστριας που ρίχνει λίγο νερό μια φορά τη βδομάδα. Πολύ συνηθισμένο φυτό δημόσιας υπηρεσίας είναι ο πόθος. Στην εφορία της περιοχής μου υπάρχει ένας πόθος (Θεός να τον κάνει) που ξεκινάει από μια γωνία και πηγαίνει πέρα δώθε καμιά δεκαριά φορές. Αλλά ο δόλιος δεν έχει παραπάνω από 4 φύλλα όλα κι όλα και έτσι μοιάζει πλέον με καλωδίωση που άφησε ο ηλεκτρολόγος χωρίς να την καλύψει με άσπρο καναλάκι.
Μη μου πείτε ότι όταν δείτε φτέρη ή αράχνη δε σας έρχεται στο νου αμέσως …μπάνιο; Κάτι από τα δύο υπήρχε σίγουρα πάνω στο ντουλαπάκι του μπάνιου, όσο σίγουρα υπήρχε αφρός ξυρίσματος και σαμπουάν. Τα φυτά αυτά έβρισκαν υγρή ατμόσφαιρα και θέριευαν μέσα στα μπάνια.
Ουφ, τι άλλο να πρωτοθυμηθώ; Τη σανσεβάρια, τη ντιεφενμπάχια, το σπαθίφυλλο, το σιγκόνιο, τη μονστέρα, την καλαθέα; Και γω μη νομίζετε. Από περιγραφές τα ξέρω. Τη δεκαετία του ’80 δεν είχα καν γεννηθεί!
Προηγούμενο