Λέγαμε για κλαδέματα τη Δευτέρα, και έλεγα… κάτι ξέχασα να πω, κάτι ξέχασα να πω… Κοίτα να δεις που ήρθε Πέμπτη και το θυμήθηκα. Θυμάσαι που είχες κάτι τουλίπες και κάτι άλλους βολβούς; Είχαν μεγαλώσει, είχαν ανθίσει, είχαν γίνει μια ομορφιά. Τώρα ήρθε το τέλος τους. Κόψε σύρριζα ότι φύλλο προεξέχει από το χώμα. Είναι πλέον παντελώς άχρηστο στην κοινωνία και σε λίγο θα ξεραίνεται και από μόνο του και θα είναι μια μίζερη ύπαρξη, όπως στην πρώτη φωτογραφία.

Τώρα έχεις δύο επιλογές: άσε το βολβό εκεί μέσα και απλά μην ποτίζεις το καλοκαίρι και άρχισε τα ποτίσματα το φθινόπωρο. Ή βγάλε τους βολβούς από κει μέσα και αποθήκευσέ τους σε σκιερό και δροσερό μέρος για παραθέριση. Τους ξαναφυτεύεις το φθινόπωρο. 

Λαστ μπατ νοτ λιστ. Από έξω κούκλα και από μέσα πανούκλα, λένε στο χωριό μου στην Τούμπα. Τι θέλουν να πουν; Θέλουν να πουν , ότι μπορεί να φαίνονται τα φυτά σου με μια πρώτη ματιά ζωηρά, ολάνθιστα και να σου λέει η γειτόνισσα: “Αχ,  κυρα Μερόπη μου, το ‘χεις κάνει το μπαλκόνι τζιτζιλόνι”, αλλά…  Αν ανασηκώσεις λίγο τα φύλλα τους ή κοιτάξεις ανάμεσα στα κλαδιά τους θα βρεις πολύ ξερό πράμα. Ξεφορτώσου το.

Ζωντανό παράδειγμα αυτός ο άλυσσος. Άλυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

 

Ένα τελευταίο θα σου πω και θα σ’ αφήσω να πας να πιεις ένα Daquiri φράουλα, μιας και είναι η εποχή της. Καθαρίζεις συχνά πυκνά τα λουλούδια που τα έφαγαν τα ψωμιά τους (κάτσε να σκεφτώ μία πιο δόκιμη έκφραση…δε μου ‘ρχεται).

Αν δε τα καθαρίσεις έχεις: α) μία σαφρακιασμένη παρουσία στη γλάστρα σου (πρώτη φωτό) και β) λιγότερα φρέσκα λουλούδια. Αν όμως τα καθαρίσεις, παίρνει κουράγιο και δύναμη το φυτό σου, και φτιάχνει νέα λουλουδάκια (τρίτη φωτό), και εσύ γίνεσαι πολύ ευτυχισμένος  άνθρωπας και έρχεται πάλι την γειτόνισσα, και σου λέει: “Αχ, κυρα Μερόπη μου, είσαι σούπερ κηπουρός”. Και συ μένεις με ένα ματσάκι χρατς χρους λουλούδια (μεσαία φωτό) στο χέρι σου και περιμένεις το επόμενο ποστ.