Καιρό είχα να ασχοληθώ με το πάλαι ποτέ αγαπημένο μου χόμπι: τους σφηνοφοίνικες.  Κάποιους τους χτυπάω στην πλατίτσα και τους αφήνω στη θλιβερή σφηνωμένη μοίρα τους.  Άλλους όταν τους εντοπίζω τους βγάζω φωτογραφία. Για να έχω να τους θυμάμαι στα βαθιά γεράματα, να τους δείχνω στα εγγόνια μου και να αναπολώ τις εποχές που οι σφηνοφοίνικες αυτοί ήταν λιγότερο σφηνωμένοι. Σας υπόσχομαι ότι από εδώ και πέρα δε θα αφήσω κανέναν σφηνοφοίνικα χωρίς πορτρέτο.

Εδώ έχουμε τον σφηνοφοίνικα “τσίμα τσίμα τσιμέντο”. Σου λέει, να το φέρουμε αλφάδι το τσιμέντο, αφού δεν υπάρχει περίπτωση να μεγαλώσει ο κορμός στο μέλλον. Έτσι θα μείνει για πάντα. Ούτε χιλιοστό δε θα χοντρύνει παραπάνω. Δώσε προσοχή: κάτω κάτω δεξιά έχει ήδη φυτρώσει ένα μινι σφηνοφοινικάκι αγκαλιά με το τσιμέντο.

Εδώ έχουμε τους σφηνοφοίνικες “θαμώνες”. Περνάνε ξέγνοιαστα καλοκαίρια δίπλα στα σταντ με τους υπόλοιπους θαμώνες που μπεκρουλιάζουν τα βράδια. Ο σφηνοφοίνικας εδώ ονομάζεται έτσι και επειδή είναι σφηνωμένος, αλλά και επειδή πίνει πολλά σφηνάκια στο μπαρ. Πωωωω, καταπληκτικός συνειρμός – αστείο. Πρέπει να ξεκαρδίστηκες.

Κλείνουμε με έναν σφηνοφοίνικα φυτεμένο σε ένα παρτεράκι τόσο δα σταλίτσα. Παρέα έχει μία αλόη, κάτι άλλα παχύφυτα και ένα τσίκας. Αγκαλίτσα όλοι μαζί το βγάζουν δε το βγάζουν τον φετινό χειμώνα.

Σου άρεσαν οι φωτογραφίες; Λάτρεψες το κείμενο; Μην ξεχνάς ότι απαγορεύεται να τα αντιγράψεις χωρίς να αναφέρεις την ακριβή πηγή όπου τα βρήκες, δηλαδή το Κηπολόγιο, με το συγκεκριμένο url. Λεπτομέρειες εδώ.