Αυτή την εποχή βγαίνεις μία βόλτα στη γειτονιά και πέφτεις πάνω σε μυρωδιές που σε συνεπαίρνουν  και σε συναρπάζουν. Κάτι μυρωδιές από αυλές που σου θυμίζουν ανέμελη παιδική ηλικία, παιχνίδι στο γρασίδι της γιαγιάς στο χωριό και δροσερές φράουλες.

Αλλά καλύτερα να σταματήσουμε τις γραφικές περιγραφές και να περάσουμε στο ψητό.

Οι πόλεις μοσχομυρίζουν άνθη νεραντζιάς. Αυτά τα δέντρα που χρησιμοποιούνται συχνά για αστικές δενδροστοιχίες και έχουν πλούσιο πράσινο φύλλωμα όλο το χρόνο. Τώρα είναι η εποχή που ανθίζουν και ίσως είναι στην καλύτερη φάση της χρονιάς. Στην Αθήνα έχει πάρα πολλές και πολύ μεγάλες νεραντζιές. Βοηθάει και το κλίμα, άλλωστε. Στη Θεσσαλονίκη έχει και εδώ νεραντζιούλες, αλλά όχι τόσο μεγάλες.

Ίσως να γνωρίζεις ότι οι τριανταφυλλιές δεν είναι πρώτες στις προτιμήσεις μου. Για να σου μιλήσω εντελώς ειλικρινά, είναι πιο μετά κι από τελευταίες στις προτιμήσεις μου. Λυπάμαι, τριανταφυλλιές. Παρ’ όλα αυτά, αυτή που συνάντησα χτες σε ένα κηπάκι είχε πάρα πολύ μεγάλα άνθη και πολύ αρωματικά. Οκ, ξέρω, είναι πολύ βαρύ το άρωμά των κόκκινων τριαντάφυλλων. Αλλά δε σε αφήνει και εντελώς αδιάφορο.

Η αγγελική είναι ένας θάμνος που τον αγαπάμε επειδή έχει πλούσιο πράσινο γυαλιστερό φύλλωμα και φτιάχνει καταπληκτικό φράχτη. Σήμερα θα μάθεις ακόμη έναν λόγο για να αγαπάς την αγγελική. Επειδή αυτή την εποχή ανθίζει και τα μικρά κίτρινα και υπόλευκα άνθη της είναι πάρα πολύ αρωματικά.

Λαστ μπατ νοτ λιστ, μη σου πω και μπεστ οφ δε μπεστ, είναι το γιασεμί. Εκεί είναι που η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Μα πώς μπορεί να έχει η φύση ένα φυτό με τόσο ευωδιαστή μυρωδιά; Ε; Πώς; Τι γιασεμί το χιώτικο, λοιπόν, είναι φορτωμένο με χιλιάδες αναμνήσεις και μοσχοβολιστά λουλούδια. Βάλε τη μουσούδα σου και μύρισέ το. Και έλα μετά να μου πεις αν λιποθύμησες ή όχι από τη συγκίνηση.