Στο μεταξύ, σε δύο διαφορετικά μέρη του κόσμου, πολύ μακριά το ένα από το άλλο,  συμβαίνουν τελείως διαφορετικά πράγματα. Δηλαδή, τόσο διαφορετικά, που είναι να απορείς μήπως το ένα μέρος είναι στη γη και το άλλο μέρος σε άλλο πλανήτη. Στο άλφα του κενταύρου. Ή στην Ανδρομέδα. Ή σε άλλο γαλαξία.

Θα σου πω τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στο Central Park, στο πελώριο πάρκο της Νέας Υόρκης, όπου το Κηπολόγιο σε έχει ξεναγήσει στο παρελθόν και σε έχει κεράσει χοτ ντογκ από πλανόδιο χοτντογκάδικο. Θυμάσου που σου είχα πει ότι μπορείς να αγοράσεις ένα παγκάκι για να βάλεις το όνομά σου ή να το χαρίσεις σε κάποιον (στο αμόρε για παράδειγμα) ή να το ονοματίσεις στη μνήμη κάποιου (μπα να σκάσεις, κουνήσου από το θέση σου). Ακούγεται λίγο αμερικανιά, αλλά, δεν πειράζει. Τέτοιου είδους αμερικανιές μας αρέσουν.  Είναι ένας τρόπος να συμβάλουν οι πολίτες στη διατήρηση του πάρκου και στον συνεχή εξωραϊσμό του.

Αυτές τις μέρες, λοιπόν, κοντοζυγώνει εκείνη η γιορτή που σε μερικούς δεν αρέσει και πολύ. Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, βοήθειά μας,  κοντοζυγώνει. Αν και έχουμε ήδη προσηλωθεί στο ότι έρχεται Τσικνοπέμπτη και στα καπάκια Καθαρά Δευτέρα και ακόμη δεν έχουμε χωνέψει τα φαγιά από τα Χριστούγεννα. (Τη λέξη φαγιά τη λέει η φίλη μου η Θεοδώρα και πολύ μ’ αρέσει). Τελοσπάντων, και βγάζει το Central Park την εξής ανακοίνωση:

“Δώστε τουλάχιστον 50 Δολλάρια (φίφτι μπας, μαν) και το Πάρκο θα φυτέψει για αυτόν που αγαπάτε λουλούδια και θα του στείλει και κάρτα να πάει να τα δει και να τα θαυμάσει και πιστοποιητικό ότι είναι για χάρη του φυτεμένα. Το ποσό αυτό πάει κατευθείαν / σούμπιτο / χωρίς πολλά πολλά, για τις ανάγκες συντήρησης του πάρκου”.

Δηλαδή, άκου τώρα τι σκέφτηκαν οι άνθρωποι. Δεν το χωράει ο νους μου. Μα δεν είναι φανταστική ιδέα; Να δωρίσεις ένα ποσό για τη συντήρηση του πάρκου και συνάμα να χαρίσεις πρωτότυπα λουλούδια στον αγαπημένο σου. Μάρβελους είναι και λίγα λεω.

Περνώντας τον Ατλαντικό Ωκεανό και ερχόμενοι πίσω στη Θεσσαλονίκη, θυμόμαστε ότι Central Park μπορεί να μην έχουμε, αλλά έχουμε μία καινούρια παραλία με παγκάκια, δέντρα, γρασίδια, θάμνους και απέραντη θέα. Δε μας ζητάει κανείς να δωρίσουμε τίποτε. Μας ζητάνε το ελάχιστο: να φροντίζουμε να παραμένουν καθαρά και χωρίς φθορές τα πάρκα της παραλίας. Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και ανάγκη να στο ζητήσει κανείς. Κοινή λογική είναι.

Έλα όμως που όλο και βρίσκεται κάποιος  να μουτζουρώσει με σπρέι τους τοίχους και τα μάρμαρα, να καταστρέψει ό,τι βρει μπροστά του και να ξεχαρβαλώσει και να εξαφανίσει ένα ολόκληρο γλυπτό . Δεν το χωράει ο νους μου. 

Φωτογραφία: Οι Φίλοι της Νέας Παραλίας

Γιατί να απέχουμε έτη φωτός από το “δωρίζω χρήματα στο Central Park, χαρίζω λουλούδια”; Δεν ξέρω.

Σου άρεσαν οι φωτογραφίες; Μην ξεχνάς ότι απαγορεύεται να τις πάρεις χωρίς να αναφέρεις την πηγή όπου τις βρήκες, δηλαδή το Κηπολόγιο. Λεπτομέρειες εδώ.