Πριν πολλά πολλά χρόνια, μακριά στη δεκαετία του ’70 και του ’80, όταν οι βάτες στα σακάκια ήταν απαραίτητο αξεσουάρ, ένα από τα φυτά εσωτερικού χώρου που ήταν στη μόδα ήταν ο πόθος. Όλοι τον αγαπούσανε και κάθε σπίτι είχε έναν πόθο να κρεμάει τα φύλλα του από κάπου ψηλά ή να τα τυλίγει σε εκείνο το πλαστικό και καλυμμένο με ξερά βρύα μαρκούτσι. Ώσπου μια μέρα, όλοι ξέχασαν τον πόθο… Το Κηπολόγιο, όμως, τον ποθεί ακόμη τον πόθο και τον έχει εδώ και 7 χρόνια παρέα σε 2 μικρά πορτοκαλί γλαστράκια.

Πόθος ποθητός

Νομίζω μπορώ να κάνω άθλια λογοπαίγνια με τη λέξη πόθος μέχρι αύριο. Ο πόθος, λοιπόν, είναι ένα πράσινο κρεμοκλαδές φυτό εσωτερικού χώρου. Έξω μπορείς να το έχεις μόνο την άνοιξη και το καλοκαίρι, καθώς τον χειμώνα θα ταλαιπωρηθεί πολύ και πιθανόν να ξεραθεί εντελώς. Έχει μεγάλα καρδιόσχημα φύλλα τα οποία βγαίνουν πάνω στα μακριά και ευλίγιστα κλαδιά του. Μεγαλώνει πολύ γρήγορα και μέχρι να πεις κύμινο, στο άψε σβήσε, σε χρόνο ντε τε, στο πιτς φιτίλι έχει φτιάξει μεγάλη και ζωηρή πρασινάδα. Μπορείς να αφήσεις τα κλαδιά του να κρέμονται σα τα μαλλιά της Ραπουνζέλ.  Ή να τα οδηγήσεις να σέρνονται νωχελικά πάνω σε έπιπλα ή να δεθούν σε διάφορα σημεία ενός τοίχου ώστε να δημιουργήσουν πράσινο καταρράκτη.

Όλοι ποθούν έναν ποθητό πόθο

Αν ποθήσεις έναν πόθο δε μένει παρά να φυτέψεις έναν κι εσύ. Αν πάλι η γειτόνισσα / κουμπάρα / συμπεθέρα / χασάπης της γειτονιάς / βουλκανιζατέρ της γειτονιάς / μακρινός ξάδελφος έχουν ήδη έναν πόθο, μπορείς εύκολα να κόψεις ένα κλαδάκι και να το φυτέψεις. Ο πολλαπλασιασμός με μόσχευμα είναι το φόρτε του πόθου και μπορεί ο καθένας να το καταφέρει, φτάνει να μην παραποτίσει το μόσχευμα γιατί θα το σαπίσει.

Κάποτε στο Ουζμπεκιστάν

Έτσι είχα φτιάξει και εγώ τους δυο πόθους μου που έχω εδώ και χρόνια. Βρήκα ένα φυτό πόθου σε γλάστρα αρκετά μεγάλο, έκοψα ένα κλαδάκι και το πήρα μαζί μου να το φυτέψω. Το αρχικό φυτο το είχα βρει στο αεροδρόμιο του Ουζμπεκιστάν και λίγο πριν φύγω, καθώς ήμουν γεμάτη βαλίτσες και 5 κιλά παραπάνω από το πολύ και καλό φαγητό, είπα να πάρω και κάτι ακόμη μαζί μου! Αυτό το κάτι ήταν ένα κλαδάκι από έναν πόθο στο αεροδρόμιο, λίγο πριν ανέβω στο αεροπλάνο. Και από τότε έχω παρέα αυτούς τους 2 Ουζμπέκους πόθους να μου θυμίζουν το μακρινό Ουζμπεκιστάν.

Κούρεψέ τον όσο θέλεις

Ο πόθος δε φοβάται καθόλου να τον κουρέψεις, ακόμη κι αν αποφασίσεις να του τα πάρεις με την “ψιλή”. Θα ξαναμακρύνει η κόμη του πολύ γρήγορα και θα είναι και πάλι φουντωτός και πράσινος. Έτσι και εγώ, κάπου κάπου φέρνω διάσημους κομμωτές για τους 2 Ουζμπέκους πόθους. Και από εκεί που τα κλαδιά τους είναι μακριά και κρέμονται ανάλαφρα, τους κουρεύω καρέ.

Σου άρεσαν οι φωτογραφίες; Λάτρεψες το κείμενο; Μην ξεχνάς ότι απαγορεύεται να τα αντιγράψεις χωρίς να αναφέρεις την ακριβή πηγή όπου τα βρήκες, δηλαδή το Κηπολόγιο, με το συγκεκριμένο url. Λεπτομέρειες εδώ.