Η ζέστη του καλοκαιριού έπιασε για τα καλά και γι’ αυτό το Κηπολόγιο θα σε ταξιδεύει σε κήπο εξωτικό. Όπως ακριβώς το λέει και το όνομά του: “Jardin exotique” στο Μονακό. Διαβάζεται “ζαρντέν εξοτίκ”, άνοιξε τις πύλες του το 1933 και βρίσκεται πάρα πολύ ψηλά. Στην κορυφή της πόλης.Φτάνεις εκεί αφού έχεις ανέβει πολλές ανηφόρες, αμέτρητα σκαλοπάτια και συνεχόμενα ασανσέρ. Ή έχεις καμιά φεράρι με σοφέρ και σε πηγαίνει από όπου και αν είσαι  μέσα στον κλιματισμό και σε αφήνει ακριβώς μπροστά στην πόρτα.

Στον κήπο αυτό, λοιπόν, βρίσκεις πελώριους κάκτους και παχύφυτα. Πελωριότατοι. Θυμήσου πότε σου είπα πριν ότι άνοιξε ο κήπος: το 1933. Οκ, και να μην είναι από τότε φυτεμένα όλα τα φυτά, και πάλι βρίσκονται πολλά χρόνια εκεί.

Πάμε στην περιήγηση. Πολλά από τα φυτά τα έχεις ίσως και εσύ στο μπαλκόνι σου. Αλλά τα δικά σου είναι λίγο μικροσκοπικά. Λίγο. Για δες, για παράδειγμα, αυτές τις κρασούλες. Είναι ολάκερα δεντράκια, σχεδόν στο ύψος μου.

Ή δες αυτές τις Portulacaria afra. Αφρίζουν από το κακό τους οι υπόλοιπες πορτουλάκες. Έχουν φτιάξει ολόκληρο δέντρο και αψίδα πάνω από το παγκάκι. Και συνεχίζουμε την περιήγησή μας με άλλες μεγάλες εξτραβαγκάντσες κάκτους.

Και όχι μόνο κάκτους. Παρατήρησε αυτή τη μπουκάρνεα. Την γνωρίζεις ήδη. Την έχεις συναντήσει σε ανθοπωλεία. Αλλά. Αλλά. Μέσα σε γλαστρούλα. Μικρή, μικρούλα.

Δες και αυτό το σούπερ παράξενο δέντρο. Τσιμπάει ολούθε.

Παρακάτω κάτι μονστέρες έχουν απλώσει κλαδιά, ρίζες και φύλλα όπου έβρισκαν και γέμισαν όλο τον βράχο.

Δες την αποκάτω φωτογραφία για να καταλάβεις για πόσο μεγάλους κάκτους σου μιλάω. Για σύγκριση τοποθετήσαμε τυχαία περαστικιά τουρίστρια δίπλα στους κάκτους.

Για το τέλος σου άφησα τον κλασικό εχινόκακτο. Ξες, αυτόν που όταν λες κάκτο εννοείς αυτόν. Πελώριος κι αυτός. Δεν τοποθετήσαμε δίπλα του τυχαία περαστικιά τουρίστρια.

Και να σου δείξω και τι εννοώ όταν σου είπα στην αρχή ότι ο ζαρντέν εξοτίκ βρίσκεται πολύ ψηλά. Δες αυτόν τον κακτάκο στη φωτογραφία από πόσο ψηλά ατενίζει τους μονεγάσκους. Ει, έι, Μονεγάσκοι, ουυυυ, τι κάνετε εκεί κάτω;

Αυτά για σήμερα. Ελπίζω να σου άρεσε η βόλτα ανάμεσα στους κάκτους και να μη τσιμπήθηκες πουθενά. Αν σου άρεσε πολύ, πράγμα σίγουρο, δείξε τον ζαρντέν εξοτίκ και σε κανα φίλο σου. Κάντο σέιρ, λάικ, τουί και ριτουί, για να μάθει όλος ο κυβερνοχώρος (που θα έλεγε και η φίλη μου η κυρα Μερόπη) πόσο ωραίος είναι ο ζαρντέν. Ο εξοτίκ.