Είναι η εποχή που δεν μοσχομυρίζει τίποτε στη φύση, τα φυτά ετοιμάζονται να την πέσουν για την καθιερωμένη χειμέρια νάρκη τους και εμείς οι άνθρωποι αρχίζουμε να κλαδεύουμε και να στρώνουμε τα χαλιά. Μα, για στάσου…Πήρα μυρουδιά κάτι. Κάτι μοσχοβολιστό, μα δεν μπορώ να το εντοπίσω. Τι είναι; Μυρίζει όλη η γειτονιά. Ααα, με οδηγούν οι μέλισσες. Με οδηγούν στον ελαίαγνο!

Μια στιγμή να σας συστήσω. Παιδιά, από δω ο ελαίαγνος. Ελαίαγνε, από δω τα παιδιά.

Ο κυρ Ελαίαγνος έχει αυτό το εντυπωσιακό φύλλωμα, πράσινο ή κιτρινοπράσινο. Και πάνω στο φύλλωμα έχει γκρίζα πινελιά, αυτό το γκρίζο πέπλο μυστηρίου. Αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι ότι ανθίζει τέτοια εποχή, μέσα φθινοπώρου, και φτιάχνει μικροσκοπικά λουλούδια σαν μικρά κουδουνάκια που ανοίγουν σα δαγκάνες και μυρίζουν. Τα μίνι αυτά λουλουδάκια μυρίζουν λες και είναι πελώρια. Και φυσικά προσελκύουν μέλισσες και περαστικούς.

Μην ξεχνάς ότι με τον ελαίαγνο μπορείς να φτιάξεις έναν φράχτη σένιο και λαχταριστό.

Σου άρεσαν οι φωτογραφίες; Λάτρεψες το κείμενο; Μην ξεχνάς ότι απαγορεύεται να τα αντιγράψεις χωρίς να αναφέρεις την ακριβή πηγή όπου τα βρήκες, δηλαδή το Κηπολόγιο, με το συγκεκριμένο url. Λεπτομέρειες εδώ.