Υπάρχουν νηπιαγωγεία και νηπιαγωγεία: μέσα στην πόλη και το τσιμέντο, έξω στη φύση και την εξοχή, σε κάποιο ορεινό χωριό ή σε κάποιο μακρινό νησί. Το κάθε ένα έχει τη χάρη του και τις ιδιαιτερότητές του. Σκεφτείτε όμως ένα νηπιαγωγείο μέσα σε μία κωμόπολη, που βρίσκεται δίπλα στον αυλόγυρο μιας εκκλησίας, αγκαλιά με το κτίριο του δημαρχείου, στο κέντρο της κωμόπολης, πίσω από το αστυνομικό τμήμα. Πόση πρασινάδα πιστεύετε να έχει ένα τέτοιο νηπιαγωγείο; Είναι περικυκλωμένο από τσιμέντα. Και δρόμους. Και οπλισμένο σκυρόδεμα και μπετόν αρμέ (ναι, το ίδιο είναι, αλλά το έγραψα για ποιητική αδεία).

Όταν υπάρχει όμως δασκάλα που ενδιαφέρεται να ομορφύνει το νηπιαγωγείο, να διώξει την τσιμεντίλα και την καντίφλα από το προαύλιο και να μάθει στα παιδιά πέντε πραγματα για τη φύση και την κηπουρική, τότε υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει, λοιπόν, μία νηπιαγωγός, η Α.Φ. στο 1ο Νηπιαγωγείο Θέρμης που με τη βοήθεια των μικρών κηπουρών μετέτρεψε το άχαρο προαύλιο σε μίνι βοτανικό κήπο. Επειδή κάποιοι δε βαριούνται και έχουν μεράκι και νοιάζονται.

Πάρτε παράδειγμα και ξεχυθείτε στις αυλές των σχολείων να τις ομορφύνετε! Δείτε φωτογραφίες!

Όλες οι φωτογραφίες ανήκουν στην Ά.Φ. που τις έστειλε με πολλή αγάπη στο Κηπολόγιο.